逸民傳孫登晉書隱逸傳亦作第一。
魏末有孫登字公和。汲郡共人也。無家屬。時人于汲郡北山上土窟中得之。以上亦見五十五。夏則編草為裳。冬則被髮自覆。為人無言。好讀易鼓琴。初、宜陽山中作炭者。忽見有人不語。精神不似常人。帝使 阮籍 (《九家旧晋书辑本》人物) (《九家旧晋书辑本》人物)往視。與語亦不應。籍因大嘯。野人乃笑曰。爾復作向聲。籍又為嘯。籍將求出。野人不聽而去。登並當作嶺。嘯。如簫韶笙簧之音。聲震山谷。而還問炭人曰。故是向人耳。尋知求而不知所止。推問久之。乃知姓名。御覽五百二逸民部二。孫登、楊駿逼迎之。與語不答。賜布袍。登借刀截斷棄門中。大呼云。刺斫刺斫。卒病死。後人見在貴馬阪。御覽五十三。
庾袞唐修晉書列孝友傳。御覽逸民引王隱書作第二。
庾袞字叔褒。潁川人。少遭大疫。二兄亡。次兄毗又疫。其癘氣方熾。父母諸弟皆出避家。袞獨不出。諸父強之不可。曰袞性不畏病。納漿鬻扶侍。不捨晝夜。省柩哀臨。十有餘旬。病暨歇。家人乃反。而袞亦無患害。宗黨歎曰。異哉此子。能守人之所不能守。能行人之所不能行。御覽四百三。
庾袞執事有恪。與弟子治藩。必跪而授條。其人曰。今在隱屏。先生胡不踞。袞乃揖而延之。正席而坐。告之曰。奈何以幽顯易其操者乎。御覽四百三十二。又五百二。
年饑。麥熟。穫者雖畢。而捃者猶殷。袞乃引其群子以退。曰待其間。既捃焉。從者以為徒捃也。乃方自捃。不曲行旁掇。跪而把之。每饑。率其邑人于山林拾橡。御覽五百二。又八百二十四。
庾袞孤兄女曰芳。將嫁。美服具矣。袞刈荊苕為箕帚。專召諸子集之于堂。男女以班。而命芳曰。來。汝少孤。汝逸。汝豫。不汝疵瑕。今汝將適人。事舅姑。灑埽庭內。婦人之道也。故賜汝。以匪器之美。欲汝之溫恭朝夕。雖休勿休也。御覽四百五十八。又五百十二。
庾袞兄子孤翕也。卒。袞既哀其孤。又痛其成人而未娶。撫柩而號。每哭。聽者皆泣。人不哀其喪。感其哀也。藝文類聚三十四。
為郡功曹。舉清白異行。不就。御覽五百二。
世號庾袞有異行。元康之末。潁川太守復以功曹命之。袞服造役之衣。杖鍤荷斧。不俟駕行。曰請受下夫之役。府君飾車而迎。逡巡辭焉。形雖益恭而神有不可動之色。府君知其不屈。乃歎曰。非常士也。吾無以臣之矣。乃厚禮遣之。御覽二百六十四。
值亂。攜妻子入林慮。食木實。餌石蕊。得長年也。御覽五百二陳藏器本草。
林慮民歸之。葆于大頭山而田其下。有終焉之心。入林慮山。中途而眩發。倚巖而坐。柱杖將一作扶。起。杖跌墜崖一作岸。而死。御覽五百二。又七百四十一。
董京晉書隱逸傳作第二。
董京字威輦。不知何許人。太始初。值魏禪晉。遂被髮徉狂。忽至洛陽。帝止宿白社中。時乞於市。得殘碎繒絮。輒結為衣以自覆。號曰百結衣。以上亦見六百八十九事類賦衣注。類聚。全帛佳綿則不肯受。著作郎孫楚就社中與語。遂載于歸。終不肯坐。後數年去。莫知其所。其寢處得一石竹子。其詩曰。末世流奔。以文代質。逝將抱此元虛。歸我寂寞之室。御覽五百二逸民部二。
夏統晉書隱逸傳作第三。
夏統字仲御。會稽人。常學戲船。其母疾。市藥于洛陽。賈充聞而訪之。問曰。卿居海何作戲習。仲御曰。能戲船耳。充因命焉。仲御即登舟。鼓枻為